برای تامین امنیت غذایی "عمودی" بیندیشیم

محمد حسین مرادی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا،  افزود: امروزه شاهد افزایش بی رویه جمعیت در سرتاسر دنیا هستیم و این افزایش بصورت نمایی است یعنی سال به سال در حال افزایش است. وقتی جمعیت افزایش پیدا کند ملزم به افزایش و تامین مواد غذایی هستیم و یکی از مهمترین عوامل فراهم کردن امنیت غذایی در کشورهای مختلف تامین پروتئین دامی است.

وی ادامه داد: برای تولید دامی دو روش وجود دارد که شامل روش افقی و عمودی است. در روش افقی افزایش میزان تولید مد نظر است که در حوزه دامپروری افزایش تعداد دام مد نظر است. در روش افقی هر چند می‌توان میزان تولید را افزایش داد ولی روشی کوتاه مدت است چون ما از لحاظ منابع دامی با محدودیت مواجه هستیم و برای تامین این منابع دام های کشورهای دیگر را به کشورمان وارد می‌کنیم پس افزایش افقی در کوتاه مدت برای ارائه آمار خوب است ولی در طولانی مدت نمی‌تواند امنیت غذایی را تامین کند.

مدیر گروه و عضو هئیت علمی علوم دامی دانشگاه اراک تصریح کرد: در روش عمودی میزان تولید به ازای هر حیوان افزایش می‌یابد به عنوان مثال گاوی که در طول شبانه روز 8 کیلوگرم شیر تولید می‌کند، از طریق روش‌هایی به تولید 40 کیلوگرم در روز می‌رسد. پس آن چیزی که باعث ایجاد امنیت غذایی در کشورهای توسعه یافته و به تبع آن در کشورمان می‌شود این است که افزایش عمودی تولید داشته باشیم.

مرادی گفت: یکی از لازمه‌های افزایش عمودی تولید، اصلاح نژاد است، استفاده از اصول ژنتیکی جهت بهبود عملکرد با در نظر گرفتن سود اقتصادی را اصلاح نژاد می‌گویند. برای اینکه بتوانیم امنیت غذایی را در سال‌های آینده تامین کنیم باید روش اصلاح نژاد مورد توجه قرار گیرد.

وی ادامه داد: درخصوص نژاد اصلاح شده گاو، کشور ما عمدتا وارد کننده است چراکه میزان تولید گاوهای بومی پایین است و در واقع گونه هایی که کشور را از لحاظ پروتئین، شیر و تولیدات گاوی تامین می‌کنند گاوهای هلشتاین، مونت بلیارد و جرسی هستند که همه آنها از کشورهای دیگر به کشور ما وارد می شوند.

مدیر گروه و عضو هئیت علمی علوم دامی دانشگاه اراک با اشاره به اینکه گفت: می‌توانیم میزان تولید شیر مورد نیاز کشور را تامین کنیم ولی آنچه اتفاق افتاده اینست که ما از گاو هلشتاین وارداتی استفاده می‌کنیم و در واقع گونه هایی که در کشور جهت رفع نیاز به تولید شیر استفاده می شوند را خودمان اصلاح نژاد نکرده ایم.

مرادی تصریح کرد: در مبحث گوسفند نیز بیشتر روی نوع بومی تمرکز داشته‌ایم و بر اساس آنچه در کتاب ها عنوان می‌شود کشورمان دارای 27 نژاد گوسفند است در حالی که تعداد نژادهای موجود از آن چیزی که در کتاب ها عنوان می شود، کمتر است و اینکه در منابع ذکر می شود که 50 میلیون راس گوسفند در کشور موجود است نیز صحیح نیست. متاسفانه آمار دقیقی درخصوص گونه های دامی کشورمان وجود ندارد.

وی گفت: گوسفند در کشورمان عمدتا به صورت بومی پرورش داده می شود که این نوع پرورش تا 20 سال پیش بر پایه مرتع بود ولی خشکسالی اخیر این نوع پرورش را به سمت نیمه صنعتی پیش می برد.

وی اظهار کرد: در بخش گاو شیری تماما به سمت روش صنعتی پیش می‌رویم بر همین اساس طی دو سه سال اخیر بسیاری از ارگان‌های مرتبط با تولید محصولات دامی رو به آمیخته‌گری آورده اند بالاخص در گوسفند رومانوف برای کم کردن دنبه و چند قلوزایی این کار صورت می گیرد.

مدیر گروه و عضو هئیت علمی علوم دامی دانشگاه اراک ادامه داد: متاسفانه روش آمیخته‌گری در کشورمان برنامه ریزی شده نیست، هنوز نتوانسته‌ایم تیمی برای بررسی مشکل گوسفند ایرانی تشکیل دهیم و بر اساس آن نژادهای مختلف را وارد یا اصلاح نژاد کنیم.

مرادی بیان کرد: اکثر طیوری که در کشور موجود است نژاد لاین راس یا نژادهای دیگر است که وارد می‌شوند ولی چون طیور تحت شرایط استاندارد پرورش داده می شود نژاد مرغ تولیدی در ایران یا سایر کشورها فرقی ندارند. در بحث طیور از لحاظ سیستم پرورشی تفاوتی با کشورهای پیشرفته نداریم چون طیور در مرغداری تحت شرایط استاندارد پرورش داده می‌شوند.

وی با بیان اینکه در این بخش با نهاده ها مشکل داریم، افزود: در بسیاری موارد واردکننده نهاده ها هستیم و سیاسی شدن اقتصاد ما باعث بالا رفتن قیمت نهاده ها می‌شود، به همین خاطر در بحث طیور مشکلی که اغلب تولید کننده های ما دارند نبود ثبات در بازار است. تولید کننده که هم اکنون در حال جوجه ریزی است نمی‌داند دو ماه دیگر شرایط بازار برای فروش طیور چگونه است؟

مدیر گروه و عضو هئیت علمی علوم دامی دانشگاه اراک  گفت: کشور ما بیشتر وارد کننده منابع اصلاح نژاد شده دامی است، به همین دلیل در برنامه توسعه ششم بر توجه به اصلاح نژاد دام تاکید شده است. مباحثی چون اصلاح نژاد دام عمدتا در اولویت امنیت غذایی قرار می گیرد و در شرایط تحریم یکی از مهمترین مباحث تامین امنیت غذایی در کشور است. بخشی از مبحث امنیت غذایی در کشاورزی و زراعت و بخش دیگر در حوزه دام است و در برنامه توسعه ششم به این مباحث فراوان پرداخته شده است.

انتهای پیام