سرمربی پرتغالی تیم‌ملی سه‌گانه: برای المپیک ۲۰۲۰شانسی نداریم/ سه‌گانه در ایران خیلی کوچک است

به گزارش ایسنا، سرجیو سانتوز که مدت کوتاهی است، هدایت تیم‌ملی ورزش‌های سه‌گانه ایران را برعهده گرفته است در این گفت‌وگو به سوالاتی در خصوص علت پذیرش سرمربیگری تیم ایران، وضعیت این رشته در کشور، شانس حضور ایرات در المپیک و ... پاسخ داد که در ادامه می‌خوانید.

*در مورد پذیرش سرمربیگری سه‌گانه ایران صحبت کنید و چرا تصمیم گرفتید این پیشنهاد را قبول کنید؟

از این‌که من را به عنوان مهمان در کشورتان قبول کردید، تشکر می‌کنم. من سال‌های متمادی است که مربی هستم و در کشورهای پیشرفته کار کرده‌ام و سابقه زیادی دارم. به نظر من مربی تیمی مانند رئال مادردید بودن، اصلا سخت نیست زیرا خود این تیم در رده بالایی قرار دارد و می‌توان به راحتی با آن کار کرد اما این‌که بتوان با تیمی ضعیف‌تر کار کرد، خوب است.  به نظر من انگیزه در ایران وجود داشت و من هم تصمیم گرفتم برای این‌که سهمی در توسعه  ورزش این کشور داشته باشم، مربیگری تیم ایران را قبول کنم.

*آیا قبلا شناختی از سه گانه ایران و ورزشکاران آن داشتید؟

به این صورت نبود که نسبت به سه‌گانه ایران شناختی نداشته باشم. من ورزشکاران ایرانی را آنالیز می‌کردم و نسبت به آن‌ها شناخت داشتم و به این نتیجه رسیدم که می‌توان با این ورزشکاران بهتر و بیشتر کار کرد تا نتایج بهتری کسب کرد.

*در مدت کوتاه همکاری با ایران، وضعیت این رشته را چطور دیده‌اید؟

شرایط ورزشکاران را می‌دانستم و همانی است که پیش‌بینی می‌کردم. ما از پشتیبانی بسیار خوبی از سوی فدراسیون ایران برخوردار هستیم اما آن‌چه با آن مواجه هستیم، این است که شرایط انجام تمرین را برای ورزشکاران بتوانیم به وجود آوریم. ورزش سه‌گانه در ایران خیلی کوچک و کم است، در حالی‌که این کشور خیلی بزرگ می‌باشد.

ورزشکاران ما در استان‌های مختلف هستند و این مشکل را به وجود آورده است که آن‌ها تنهایی در شهرهای‌شان تمرین می‌کنند. برخی از ورزشکاران خیلی خوبی تمرین می‌کنند ولی نیاز است که آن‌ها به صورت گروهی نیز تمرین کنند، ضمن این‌که باید شرایطی را به وجود آوریم که آن‌ها با بازیکنان رده بالای خارجی تمرین کنند.

*مهمترین نقطه ضعف ورزشکاران ایرانی چیست و آیا امکان برطرف شدن آن وجود دارد؟

اولین موردی که باید به آن اشاره کنم، در مورد وضعیت شنای این ورزشکاران است. سطح این ورزشکاران از سطح بین‌المللی پایین‌تر است و این‌که آن‌ها هنگام بیرون آمدن از آب بتوانند درون دسته قرار داشته باشند، خیلی مهم است. مورد دیگر این است که شکایت بیشتر ورزشکاران این است که در طول روز به استخر دسترسی ندارند، در حالی‌که برای یک سه‌گانه‌کار لازم است با استخر سر و کار داشته باشد.

امیدوارم مسوولان شهرها به ورزشکاران ملی اجازه دهند به صورت رایگان از امکانات استخر استفاده کنند. در تمام دنیا رایج است که ورزشکاران ملی برای استفاده از استخر پولی پرداخت نمی‌کنند و واقعا هم منصفانه نیست که ما از ورزشکار ملی بخواهیم همانند دیگر افراد برای استفاده از استخر پول پرداخت کند.

بحث دیگری که مطرح است، در خصوص موضوع فنی دوچرخه‌سواران است؛ دوچرخه‌سوار باید بتواند تنها بیرون برود و بدون این‌که کسی او را همراهی کند به تمرین بپردازد ولی شرایط شهرهای بزرگ به‌ویژه در ایران این‌گونه نیست. همچنین کیفیت آسفالت، رانندگی مردم و برخورد آن‌ها خیلی متفاوت است و نمی‌ توانیم ورزشکار را بدون اسکورت رها کنیم، البته در اروپا به این صورت نیست و هر ورزشکار می‌تواند به تنهایی در خیابان و جاده تمرین کند و هیچ مشکلی هم برای او پیش نخواهد آمد.

*سه‌گانه‌کاران ایرانی چقدر شانس کسب سهمیه المپیک را دارند؟

برای المپیک توکیو که خیر زیرا بازی‌های مقدماتی و مسابقاتی که امتیاز حضور در این المپیک را در اختیار ورزشکاران ایرانی می‌گذارد، چند ماهی است که آغاز شده است و ما هیچ شانسی نداریم. برای المپیک ۲۰۲۴ و ۲۰۲۸ نیز در یک صورت می‌توانیم از شانس حضور در المپیک برخوردار باشیم؛ یکی این‌که در مسابقات بین‌المللی زیادی شرکت کنیم و دوم این‌که ورزشکاران‌مان را به حرفه‌ای شدن برسانیم و باید این کار را از همین امروز انجام دهیم و اگر این‌گونه شد، ممکن است احتمال حضورمان در المپیک به وجود آید. در غیر این‌صورت نه در المپیک ۲۰۲۴ و نه ۲۰۲۸، بلکه در ۲۰۳۲ نیز شانس حضور در المپیک را نخواهیم داشت.

*در بخش بانوان شیرین گرامی در خارج از کشور در حال فعالیت است؛ آیا از او شناختی دارید و تصمیم دارید که از حضور او استفاده کنید؟

بله من شیرین گرامی را می‌شناسم. در سال ۲۰۱۳ در فینال بزرگ لندن مسابقه او را دیدم. به این دلیل او را می‌شناسم که همسر من مدیر فنی آن مسابقه در لندن بود. در آن رقابت‌ها در نهایت تعجب این اتفاق افتاد که برای اولین بار اتحادیه بین‌المللی سه‌گانه یک چادری را خارج از آب تهیه کرد، آن هم برای این‌که شیرین گرامی پس از بیرون آمدن از استخر وارد آن چادر شود و لباس شنای خود را عوض کند و لباس دوچرخه‌سواری را بپوشد و به رقابت ادامه دهد. من به همین خاطر به خوبی او را به یاد دارم.

در خصوص استفاده از خانم گرامی هم باید بگویم که این موضوع به دو چیز بستگی دارد؛ یکی به خواست فدراسیون و دوم به سطح خود خانم شیرین گرامی بستگی دارد. من سال‌های متمادی است که با بانوان کار می‌کنم و تخصص من نیز کار کردن با بانوان است ولی آن روزی که خانم گرامی را دیدم، در سطح بالایی نبود و اکنون هم از وضعیت او خبری ندارم.

* اگر ادامه راه حس کنید که برنامه‌های مدنظر شما عملی نمی‌شوند، آیا امکان قطع همکاری وجود دارد؟

من هرگز پروژه‌ای را نیمه‌تمام نمی‌گذارم و عادت به این کار ندارم. من کار می‌کنم و در همه جا نیز با واقعیت‌ها روبه‌رو شدم اما اگر زمانی ببینم تمام کارهایی که انجام می‌دهیم، نتیجه‌ای ندارد یعنی آن‌ها نمی‌خواهند به نتیجه برسیم من خیلی صادقانه به آن‌ها می‌گویم که این راهی که می‌رویم به ترکستان است.

در قراردهای ورزشی به این صورت است که وقتی یک مربی با کشوری قرارداد می‌بندد، تیمش را خودش می‌آورد. به طور مثال وقتی یک مربی فوتبال خارجی را می‌آوریم، او مربی گلرها و بدنساز و تمام افراد لازم کادر فنی را با خود می‌آورد ولی آن‌چه من به اینجا و همچنین در قراردادم آوردم، دانش و کارم است.

این کمپ‌هایی که ما برگزار می‌کنیم بسیار ویژه است زیرا در این کمپ‌ها فقط به ورزشکار آموزش نمی‌دهیم، بلکه مربیان را هم آموزش می‌دهیم. روزی که بخواهم از این‌جا بروم، یعنی زمانی که کارم تمام شد، امید من این است که کاری که انجام داده‌ام، با وجود آن مربیانی که آموزش دیدند، می‌ماند.

*با تغییر رییس فدراسیون سه گانه، آیا تغییری در شرایط کاری شما به وجود آمده یا شرایط مطابق قبل است؟

این اتفاق افتاده است و همان‌طور که می‌دانید آقای صبور عوض شده است و طی یکی دو ماه آینده رییس جدید نیز معرفی می‌شود. شرایط ما به رییس جدید بستگی دارد. اگر به این نتیجه برسد که این طرح را ادامه دهد، ادامه می‌دهیم.

*با استعدادترین ورزشکار ایران کیست؟

شرایط تمام بازیکنان شبیه به هم است و اگر یک مربی بگوید کدامیک از ورزشکارانش بهتر است، یعنی نگاه منصفانه نداشته است. من همه ورزشکاران را به یک شکل می‌بینم.

*برنامه‌ای برای حضور ورزشکاران ایران در مسابقات دارید یا خیر؟

ما به دنبال این موضوع هستیم ولی شرایط پیچیده است؛ شرایط برای ایرانی‌ها و کشورهای دیگر متفاوت است و ما در این‌جا مشکل ویزا و بودجه را داریم ولی برای سال ۲۰۱۹ آن‌چه به عنوان طرح به فدارسیون سه‌گانه پیشنهاد داده‌ام، حضور ورزشکاران‌مان در مسابقات کاپ آسیا، کشورهای نزدیک‌تر و همچنین مسابقاتی با کیفیت بالا است.

*و صحبت پایانی...

امیدوارم خیلی زود کمپی را برای بانوان سه‌گانه‌کار ایرانی برگزار کنیم. باید به بانوان فرصت دهیم تا آن‌ها بتوانند بخشی از تیم‌ملی باشند.

گفت‌وگو از خبرنگار ایسنا: پریسا زنگنه‌منش

انتهای پیام