روحانی و کنفرانس خبری امروز؛ سیاسی یا اداری مثل وزرایش؟

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- بنا‌بر اعلام معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهوری، نشست آقای روحانی با نمایندگان رسانه‌ها ازساعت 4 بعدازظهر امروز چهارم شهریور 1399 شروع و مستقیما از شبکۀ خبر سیما پخش می‌شود.

این کنفرانس خبری به مناسبت هفتۀ دولت برگزار می‌شود و آخرین از این نوع است چون جانشین رییس جمهوری کنونی 28 خرداد 1400 مشخص شده و آقای روحانی سال دیگر در این زمان رییس جمهوری ایران نیست.

هر چند قانون اساسی انتخاب مجدد یک رییس جمهور را تنها در سومین دورۀ متوالی منع کرده و پس از آن امکان بازگشت دارند اما تجربه مرحوم هاشمی رفسنجانی، انصراف سید محمد خاتمی و نوع مواجهۀ شورای نگهبان با هاشمی رفسنجانی در سال 92 و محمود احمدی نژاد در سال 96 نشان می دهد رؤسای جمهور نباید سودای بازگشت داشته باشند و از این رو گزاف نیست اگر گفته شود این آخرین نشست خبری حسن روحانی در مقام رییس جمهوری و به مناسبت هفتۀ دولت خواهد بود.

پیش بینی می شود آقای روحانی مقدمه را به تشریح اوضاع کشور پس از 6 ماه ابتلا به کرونا با 20 هزار قربانی و تشدید تحریم ها اختصاص دهد و وضعیت اقتصادی را تشریح کند اما در این باره ها به مناسبت های گوناگون سخن گفته است و انتظار داریم در این مصاحبه اولا رییس جمهوری باشد و نه تنها رییس دولت.

منظور از رییس جمهوری منتخب 24 میلیون ایرانی است. ثانیا به یادآورد که شغل ریاست جمهوری سیاسی است و هر چه هم از کرونا بگوید و آمار اقتصادی بدهد باز نمی تواند از سیاست فاصله بگیرد چرا که اقتصاد ما، بورس ما و معیشت ما همه متأثر از سیاست است.

پیداست که روحانی دوست دارد باقی مسیر را با همین دست فرمان ادامه دهد مگر آن که 13 آبان ترامپ بیفتد و با احیای برجام، اوضاع تغییر کند هر چند در مصاحبۀ امروز بگوید کاری به انتخابات آمریکا نداریم و کار خودمان را می کنیم.

ماه هاست که از رییس جمهوری جز دربارۀ کرونا و وعده های اقتصادی نشنیده ایم و مردان دولت او نیز تنها سرگرم اظهار نظرهایی هستند که به موقعیت بوروکراتیک آنان آسیب نرساند.

وزیر علوم انگار رییس سازمان سنجش است و در این چند ماه سرگرم بحث کنکور بوده و وزیر آموزش و پرورش هم دل مشغول نوع گشایش مدرسه ها و وزیر بهداشت از حاج محمود کریمی تجلیل می کند و باز گلی به جمال سرپرست ستاد انتخابات کشور که دغدغۀ میزان مشارکت در انتخابات 1400 را دارد. البته باید ببینیم آقای کدخدایی شورای نگهبان نیز همین دغدغه را دارد یا نه یا چون آقای عرف وزارت کشور هم در قالب کارهای اداری تعریف می شود نه سیاسی.

دولتی که با هزار امید شکل گرفت به آدم هایی کاملا اداری سپرده شده و خود روحانی که هر از گاهی نکته ای می گفت نیز در لاک کرونا فرو رفته؛ اگر نگوییم به خاطر کرونا و تحریم ها و تعلیق برجام زانوی غم بغل گرفته است.

ریاست جمهوری اما شغلی کاملا سیاسی است و انتخابات 1400 هم با سیاست گره خورده است. روحانی البته می کوشد نگاه خود به انتخابات آمریکا را پنهان کند تا متهم به گره زدن اقتصاد و سیاست به برجام نشود و در آمریکا نیز دست مایۀ رقابت ها نشویم.

صریح ترین پرسش از آقای روحانی می تواند این باشد که اگر 13 آبان جو بایدن به عنوان رییس جمهوری منتخب اعلام شود آیا حاضرید به قصد احیای برجام در کوتاه ترین زمان ممکن با او تماس بگیرید یا ماه های آخر را دست‌ دست خواهید کرد و اگر بی اعتنا به اتفاقات بیرونی کار خودمان را می کنیم چه برنامه ای در دستور است و اوراق نفتی فروخته می شود یا نه. اتفاقا برای نگاه به داخل هم باید از حداکثر ظرفیت سیاسی همه نیروها استفاده کنیم و فضا را به سمت تعامل سوق دهیم.

همچنین بهتر است بی مجامله و رودربایستی بگوید وضعیت کشور بر اساس شدت تحریم ها و نفروختن نفت باید تحلیل شود نه آن که آمارهایی ارایه کند که حوصلۀ مخاطب سر برود.

درست است که مهم ترین مشکل کشور موضوعات اقتصادی است و همۀ ما به نوعی و به جد درگیریم اما مصاحبۀ امروز هر چه بیشتر رنگ و بوی سیاسی داشته باشد حرفه ای‌تر است چون موضوعات اقتصادی و معیشتی و کرونایی به بهانه های دیگر هم مطرح شده‌اند و می شوند.

گفت و گویی که البته به قاعده باید با قرائت فاتحه و یک دقیقه سکوت به احترام به 20 هزار هم‌وطنی آغاز شود که سال پیش در هفته دولت 98 بودند و حالا نیستند.