پژوهشگر فرهنگی: آذر یزدی، پیشگام ادبیات نوین کودکان ایران بود

حسین مسرت روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: تا پیش از آذر یزدی به صورت جدی به مقوله کودک و نوجوان توجه چندانی نمی شد اما اکنون بازار کودک و نوجوان مملو از کتابهای بازنویسی شده از ادبیات قدیم است.
وی ادامه داد: آذریزدی در کتاب های قصه های خوب برای بچه های خوب و قصه های تازه از کتابهای کهن متون ادبی کهن ایرانیان را که فهم برای نسل جدید به خصوص کودکان و نوجوانان دشوار بود به صورت روان بازنویسی کرد و برخی تغییرات قابل فهم در آنها بوجود آورد.
این پژوهشگر فرهنگی که در زمان حیات آذر یزدی با وی در ارتباط بود اظهار کرد: هر چند آثار آذر یزدی از سالها پیش از درگذشتن مورد توجه قرار گرفت و صاحب جوایز مختلفی شد اما اکنون نیز باید بیش از پیش به این اثار توجه شود.
مسرت با یادآوری کم توجهی ها به محل دفن زنده یاد آذریزدی افزود: به همت شهرداری یزد می توان آرامگاه آبرومندی در محله خرمشاه یزد برای این نویسنده بنام بنا کرد؛ موضوعی که سالها به دلیل همکاری و پیگیری نکردن شهرداری محقق نشده است.
وی اظهار امیدواری کرد: با مساعدت منتخبان مردم در پنجمین دوره شورای شهر و شهردار انتخابی این شورا رویکردی جدید نسبت به احداث آرامگاه آذر یزدی ایجاد و در این راستا اقدام شود.
این پژوهشگر فرهنگی با یادآوری فعالیتهای ماندگار آذر یزدی در عرصه ادبیات و نویسندگی و بیش از 40 اثری که از وی منتشر شده، گفت: مهمترین کتاب آذر یزدی در حوزه کودک و نوجوان قصه های خوب برای بچه های خوب در هشت جلد و قصه های تازه از کتابهای کهن در 10 دفتر است.
مسرت یادآور شد: آذر یزدی قصد داشت جلد نهم و دهم قصه های خوب برای بچه های خوب را به رشته تحریر در آورد که درگذشت.
وی افزود: مثنوی بچه خوب و شعر قند و عسل، قصه های ساده برای نوجوانان و کتابهای گربه ناقلا و گربه تنبل برای کودکان نیز از دیگر آثار آذری یزدی است.
مهدی آذر یزدی نویسنده معروف داستان های کودکان در سال 1300 هجری شمسی در محله خرمشاه یزد متولد و در سال 1322 به تهران آمد و مقیم تهران شد، قبل از آنکه به کار نگارش داستان های کودکان بپردازد به مشاغل گوناگون و از جمله عکاسی و کتابفروشی اشتغال داشته است.
روزگار کودکی اش در سختی و فقر رفت، اصلاً مدرسه نرفته و رنگ کلاس درس را ندیده، تا جایی که وقتی در پنجاه سالگی برای نخستین بار یک کلاس درس می بیند نمی تواند جلوی گریه خود را بگیرد، الفبا را از پدر یاد گرفته و خود را با کتاب ساخته است.
پدرش معتقد بوده مدرسه آدم را فاسد می کند و می گفته به فکر آخرت باشید، آرزوی مدرسه رفتن و بچه ها را با کیف و لباس مدرسه دیدن همیشه برای مهدی آذریزدی باقی ماند،نان و پنیر و پیاز و سرکه غذای روزگار کودکی خانواده آذریزدی بود و هیچ وقت پولی در خانه نداشتند.
خیلی از چیزهای مورد نیازشان را می کاشتند و یا مثلاً آرد را با صابون عوض می کردند، این طور بود که مادر اصرار داشت مهدی سر کاری برود تا مزد بگیرد و پول به دست آورد.
بعد از مدتی کار کردن با پدر، در یک جوراب بافی مشغول شد و بعد در یک کتابفروشی که معبر او بود به دنیای جدیدش که خلاصه می شد در کتاب، همدم تمام تنهایی هایش.
وقتی با کتاب آشنا شد، فهمید دنیا از خرمشاه هم بزرگتر است، آن روزها دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن در سال چهارم دبیرستان ایرانشهر درس می خواند و از این کتابفروشی کتاب می خرید.
آذریزدی می دید دیگران دکتر و استاد می شوند، متوجه شد راه دیگری ندارد جز اینکه با کتاب خودش را بسازد.
21 ساله بود که راهی تهران شد و در آنجا مشغول به کار در چند انتشاراتی و کار تصحیح و ویرایش شد.
سال 73 اما آذریزدی دوباره به یزد بازگشت، دیگر پول اجاره خانه در تهران را نداشت، به خانه پدری رفت که با آرامش بنشیند و بنویسد، پشیمان شد، ولی دیگر توان جابجایی نداشت.
وی از سال 1336 با توجه به زمینه و مطالعات وسیع قبلی اش شروع به نوشتن داستانهای گوناگون برای کودکان نمود.
مهدی آذر یزدی در سال 1343 به سبب نگارش کتاب 'قصه های خوب برای بچه های خوب' از سوی سازمان علمی، فرهنگی، تربیتی ملل متحد (یونسکو) به دریافت جایزه نایل آمد.
بزرگ ترین لذت زندگی آذریزدی، کتاب خواندن بود و می گفت ترسم از این است که عمرم به پایان برسد و حسرت کتاب های نخوانده را با خود به همراه داشته باشم.
آذریزدی 18 تیرماه سال 1388 در 88 سالگی در بیمارستان آتیه تهران درگذشت و 21 تیرماه پس از تشییع از مسجد حظیره در حسینیه خرمشاه یزد در نزدیکی محل زندگی اش به خاک سپرده شد.
7532 / 6197 خبرنگار: سعید صادقی مقدم**انتشار: فلاح
irnayazdd@