فارسی: آمارها در زمینه ورزش همگانی نگران کننده است

دکتر علیرضا فارسی در گفت‌وگو با ایسنا، با تاکید بر ضرورت رویکرد اکوسیستمی در ورزش همگانی، اظهار کرد: با استناد به آمارهای رسمی کشور در برخی از شاخص‌های حوزه سلامت و تندرستی شاهد آمارهای نگران کننده‌ای در زمینه ورزش همگانی هستیم. شروع مشکلات فیزیولوژیکی به عنوان مثال، ابتلا شش میلیون نفر از جمعیت کشور به بیماری دیابت که پیش‌بینی می‌شود این رقم تا ۱۰ سال آینده به ۹ میلیون نفر افزایش پیدا کند، افزایش ۱۴ میلیون نفر به بیماری فشار خون و تبدیل شدن بیماری قلبی – عروقی به دومین عامل مرگ و میر در کشور، ابتلا بیش از ۴۰ درصد از مردم تهران ‌به اضافه وزن و همچنین ابتلا ۸۰ درصد دانش‌آموزان به ناهنجاری‌های اسکلتی و آمار پایین مشارکت مردم در ورزش همگانی نشان از بی توجهی به موضوع سلامت و فعالیت‌های بدنی است.

وی گفت‌:  متاسفانه بنا بر اعلام یونسکو، ایران رتبه یک عدم آمادگی برای مواجه شدن با پدیده "سالمندی" را در بین کشورهای دنیا دارد که در صورت عدم توجه به نیازهای حرکتی نسل فعلی با سونامی جدیدی در دهه آینده در حوزه سلامت مواجه خواهیم بود. در حال‌ حاضر بخش قابل توجهی از بودجه کشور بدون توجه به موضوع ورزش همگانی به عنوان راهکار پیشگیری کننده در حوزه سلامت صرف درمان می‌شود. بنابراین به نظر می‌رسد ورزش همگانی و فعالیت‌های بدنی برنامه‌ریزی شده به عنوان یک راهکار اساسی و ضرورت در توسعه بهداشت جسمانی – روانی و اجتماعی مردم باید در اولویت سیاستگذاری قرار بگیرد.

رییس دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی، تصریح کرد: بررسی‌ها نشان می‌دهد که برخی از فدراسیون‌ها فقط به امر ورزش قهرمانی می‌پردازند و نگاه خود را متوجه تیم‌های ملی می‌کنند، غافل از این که پایه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای، ورزش همگانی است. گاهی در بررسی ‌دقیق ‌تر متوجه فعالیت فقط یک تیم ورزشی در رشته مورد نظر در سطح  یک استان هستیم که از نگاه ورزش همگانی فاجعه محسوب می‌شود و همیشه در پرسش از متولیان و مسئولان فدراسیون‌ها به این پاسخ تکراری می رسیم که فدراسیون ورزش همگانی متولی این امر است.

فارسی خاطر نشان کرد: در کشورهای توسعه یافته نرخ مشارکت شهروندان در ورزش همگانی تا ۵۰ درصد می‌رسد. بنابراین به نظر می‌رسد در مجموعه سیاستگذاری‌ها و اقدامات سازمان های متولی ورزش همگانی و سلامت محور نیاز به یک تحول جدی است که برای پیشبرد و اجرای برنامه‌های تحول گرا در کنار سخت افزار، به موضوع ورزش همگانی به عنوان یک اکوسیستم بپردازند. در حقیقت برنامه‌ریزی برای توسعه ورزش همگانی نیازمند به موضوعات مختلف از زوایا و جنبه‌های متعددی است که در این خصوص اکوسیستم ورزش همگانی روش جدیدی برای توسعه ورزش همگانی محسوب می‌شود. به طوری که تمام سیستم‌های ضروری و چگونگی تعامل آنها را با یکدیگر مورد توجه قرار می‌دهد.

رییس دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی، ‌اضافه کرد: متاسفانه در تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های ورزش همگانی، سیاستگذاران تنها یک یا دو عنصر از اکوسیستم ورزش همگانی را مخاطب قرار می‌دهند و در نتیجه‌ بسیاری از تلاش‌ها به بیراهه می‌رود و برخی از  عوامل کلیدی همانند تعیین نقش سازمانهای همکار و مرتبط در این زمینه  هنوز مشخص نسیت. از آن جایی که ترویج فعالیت‌های بدنی در جامعه یکی از راهکارهای اثربخش در کاهش بیماری‌های مزمن غیرواگیر است، سازمان بهداشت جهانی به همه کشورها توصیه می‌کند تا راهکارهای مناسب اثربخشی را برای کاهش درصد افرادی که فعالیت بدنی کافی ندارند، انتخاب و اجرا کنند.

وی ادامه‌ داد: وزارت بهداشت و درمان در راستای تحقق سیاست‌ها و برنامه‌های نظام سلامت و با هدف افزایش سطح فعالیت بدنی مردم و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن غیرواگیر برنامه ملی فعالیت بدنی را با شعار "ایران پر تحرک" را تدوین و در سال ۱۳۹۲ در شورای عالی سلامت به تصویب رساند. این سازمان بعضی وقتها به جای اجرای این برنامه‌ها، در تقابل با متولیان ورزش و نیروهای متخصص ورزشی قرار می‌گیرد که البته با گذشت چهار سال از تدوین و تصویب این طرح هنوز هیچ اقدام عملی برای اجرا و پیاده سازی‌ها آن صورت نگرفته است.

فارسی در ادامه‌ اظهار کرد: برای توسعه ورزش همگانی و افزایش شاخص‌های تندرستی به جز تدوین «برنامه ملی فعالیت بدنی» باید بسیاری از عناصر اکو سیستم را نیز در نظر گرفت تا بتوانیم شرایط بهتری را برای توسعه ورزش همگانی رقم بزنیم.

وی در پایان گفت‌: با تغییر رویکرد، نگاه فرابخشی و همکاری بین بخشی در موضوع توسعه ورزش همگانی نه تنها از هزینه‌های مستقیم و سنگین حوزه درمان کاسته خواهد شد ،‌ بلکه در آینده بسیاری از آسیب‌های اجتماعی، ناسازگاری فردی و اجتماعی و فشارهای روانی را می‌توان بهتر کنترل کرد و جامعه سالمتری را داشته باشیم.

انتهای پیام