نیمه‌ی اردیبهشت روز پاسداشت شهری به قدمت ایران
شیراز، شهری به قدمت ایران و فرهنگ و تمدن ایرانی است؛ شهری که ریشه‌ی شکل‌گیری و تمدن آن بر اساس آخرین اسناد کشف شده در تپه‌ی تاریخی پوستچی به بیش از هفت هزار سال قبل باز می‌گردد؛ شهر راز و زیبایی و هنر و سرزندگی.
به گزارش ایسنا، به استناد لوح‌های گلی عیلامی که تاریخ آن به بیش از 2 هزار سال قبل از میلاد باز می‌گردد؛ نام شیراز تیرازیس یا شیرازیس بوده که در طول سال‌ها به شیراز بدل شده است.
لوح‌ها و خشت نوشته‌های کشف شده در کاوش‌های باستانشناسی سال 1314 جرج کامرون و گروهش در محدوده‌ی تخت‌جمشید، به قلعه‌ای اشاره دارد که نامش تیرازیس یا شیرازیس بوده است؛ اسناد و آثار کشف شده در محدوده‌ی تخت‌ابونصر یا قلعه‌ی ابونصر که به اعتقاد تاریخ‌شناسان، نقطه‌ی اولیه‌ی شهر شیراز محسوب می‌شود، حاوی نام شیراز است.
شیراز در دوران حاکمیت بنی‌امیه بر ایران، از قلعه‌ی ابونصر، به محل کنونی منتقل شده و در سه دوره‌ی تاریخی صفاریان، آل‌بویه و زندیه، پایتخت ایران بوده است؛ دورانی که بیشترین آثار و ابنیه‌ی موجود در شهر شیراز مربوط به آن زمان‌ها است.
نام‌گذاری روزی به‌نام شیراز
ابتدای دهه‌ی هشتاد و زمان استانداری محمدابراهیم انصاری‌لاری و شهرداری فرج‌الله رجبی که به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران دوران تبلور داشته‌های فرهنگی و هنری شیراز محسوب می‌شد، نام‌گذاری روزی به نام شیراز در دستور کار قرار گرفت و با توجه به داشته‌های فرهنگی، هنری و تاریخی این شهر و خصوصیت‌های فصل بهار، نیمه‌ی اردیبهشت در تقویم ایران به نام شیراز مزین شد.
آن روز شاید کسی فکر نمی‌کرد که روز شیراز، ماندگار شود؛ روزی‌که برای مدتی به واسطه‌ی تغییر دولت، در سکوت و خاموشی طی شد اما از ابتدای دهه‌ی 90 نگاه‌ها به روز شیراز و گرامی‌داشت آن با هدف معرفی هرچه بیشتر داشته‌های شهری که می‌تواند مرکز ثقل گردشگری ایران در ابعاد مختلف باشد، معطوف شد.
روز شیراز و نیمه اردیبهشت اینک دیگر برای بسیاری از شهروندان شیراز و ایران شناخته شده و همچنان برای بسیاری از ایرانیان ناشناخته مانده است؛ اگرچه اردیبهشت و بهار شیراز را همه می‌شناسند و از ویژگی‌های آن مطلع‌هستند.
مردم شیراز اردیبهشت ماه را از آن رو گرامی می‌دارند و نکو می‌شمرند که در این ماه، بهار در شیراز به اوج می‌رسد و شمیم گلهای بهاری کوی و برزن این شهر را پر می‌کند.
اردیبهشت در شیراز با زاد روز شاعر سخن سرای ایران زمین سعدی شیرازی آغاز می‌شود و شگون میلاد شیخ اجل موجب دو چندان شدن فضایل بهارو اردیبهشت در شیراز می‌شود.
پایان اردیبهشت نیز در شیراز خوش و نیکو و با نکوداشت نام و یاد صدرالمتالهین، ملاصدرای شیرازی یکی دیگر از فلاسفه شهیر ایران زمین همراه است، از این روز اردیبهشت ماه نزد شهروندان شیرازی جایگاهی نکو دارد که آغاز و پایان آن با نام دو تن از بزرگترین چهره‌های فرهنگی ایران زمین همراه است و میانه این دو رخداد نیکو روز شیراز نام دارد.
هر سال به مناسبت روز شیراز برنامه‌های متنوع فرهنگی از سوی شهرداری شیراز و دیگر ارگان‌ها و سازمان‌های در نقاط مختلف ایران برگزار می‌شود؛ اما این مناسبت و برنامه‌های آن طی سال‌های گذشته کمتر نگاه نوآورانه و نرم‌افزاری را به همراه داشته است.
برنامه‌هایی که محدود به یک دوره‌ی کوتاه بوده و در دیگر روزهای سال، تداوم ندارد؛ بیشتر محدود به مرزهای جغرافیایی شیراز است و فراتر از این مرزها در سایر شهرهای ایران و حتی فارس را هم در بر نمی‌گیرد چه رسد به بلاد فرنگ !!
برپایی نمایشگاه‌های فرهنگی و هنری....، تجلیل از فرهنگ آفرینان و صاحبان اندیشه، برگزاری نشست‌های فرهنگی هنری، بازدید رایگان از اماکن تاریخی و فرهنگی شیراز و استفاده از تخفیف ویزه مراکز اقامتی و هتل‌ها در شیراز و ..... محدوده‌ی برنامه‌هایی است که در سال‌های گذشته تاکنون به مناسبت روز شیراز برگزار شده است.
اگر چه همه این موارد برای یاد آوری ارزش‌های معنوی روز شیراز مهم است اما مهمتر از این موارد، توجه به سهم شهروندان در تصمیم‌سازی‌های فرهنگی از یک‌سو و فراهم کردن بستری برای رونق اقتصادی این شهر و ساکنانش از مسیر گردشگری و توسعه‌ی آن از سوی دیگر است.
با توجه به اهمیت مقوله فرهنگ در شیراز و شناخته شدن این شهر به عنوان پایتخت فرهنگی ایران و ضرورت توجه جدی به جنبه‌های گوناگون آن وهمچنین برای فراهم کردن زمینه‌های مشارکت شهروندان در توسعه شهری و بازیابی توانمندی وامکانات شهر شیراز، 15 اردیبهشت بهترین زمان برای دستیابی به این اهداف باشد.
بی‌تردید روز شیراز را نباید در انحصار یک نهاد و مجموعه دید؛ برای فراگیر شدن تاثیرات این روز بر ارتقاء شاخص‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و ... باید تمام سازمان‌ها، نهادها و ارگان‌ها، گام‌هایی همراه برداشته و هم‌افزایی را معنایی درست بخشند؛ اتفاقی که می‌تواند در حوزه‌های مختلف شکوفایی را برای این دیار به‌دنبال داشته باشد.
همراهی مراکز علمی و پژوهشی و دانشگاه‌ها و متولیان بخش میراث و گردشگری و به‌خصوص وارد شدن توان بخش خصوصی در حوزه‌های مختلف به حتما در فراگیر شدن نام شیراز و توانمندی‌های این شهر تاثیر بسزایی داشته و می‌تواند به توسعه‌ی سرمایه‌گذاری‌ها منجر شود.
اگر روز شیراز خارج از چارچوب‌های اداری و رسمی، توسط نهادهای مردمی و سازمان‌های مردم‌نهاد، سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اجرا شود، بی‌تردید زمینه‌ی مشارکت تمام بخش‌های تاثیرگذار که سهمی در ظرفیت‌های این شهر دارند، بیش از هر زمانی فراهم خواهد شد.
سازمان‌ها و نهادهایی نظیر دانشگاه‌ها، اوقاف و امور خیریه، میراث فرهنگی، مراکز علمی و پژوهشی و .... این قابلیت را داشته و دارند که با برنامه‌هایی متناسب با ظرفیت‌ها و توانمندی‌های موجود، فضایی مناسب برای معرفی شیراز و داشته‌های آن فراهم آورند.
این موضوع می‌طلبد که با مشارکت نهادهای مدنی در برگزاری روز شیراز این روز بیش از پیش به یک روز کاملا مردمی تبدیل شده و با استفاده از دیدگاه‌ها و مشارکت مردم غنی و بالنده شود.
با تعیین روزی به نام روز شیراز این فرصت فراهم است تا علاوه بر تعیین روزی شاد و با نشاط برای مردم، شیراز را بیشتر به جهانیان معرفی کرد و زمینه توسعه گردشگری در این شهر فرهنگی را فراهم کرد؛ نخبگان، صاحبان اندیشه و فرهیختگان که سرمایه‌های معنوی یک جامعه قلمداد می‌شوند؛ باید در روز شیراز مورد تکریم و تجلیل قرار گیرند.
شیراز و استان فارس فرصت‌هایی برای توسعه در سال‌های متمادی داشته که از برخی از این فرصت‌ها خوب استفاده شده و برخی نیز از دست خارج شده است، روز شیراز زمانی است که مدیران و مسئولان شیراز گزارش کار خود را به‌مردم ارائه دهند تا مشخص شود که تا چه حد از فرصت‌های موجود برای دستیابی به توسعه در شیراز بهره گرفته‌اند.
البته روز شیراز را نباید صرفا به برگزاری آیین‌ها و مراسم نمادین، نشست‌ها و سخنرانی‌ها گذراند و که در این صورت روز شیراز در حد یک شعار باقی خواهد ماند.
تقویت وجوه برجسته در فرهنگ شیراز و گوشزد کردن اقتصاد و تعاملات اجتماعی این شهر در روز شیراز امکان پذیر است، این رویکردی مثبت و فرخنده در روز شیراز است و موجب بالندگی فرهنگ، اقتصاد و تعاملات اجتماعی این شهر می‌شود.
روز شیراز را باید هدفمند و با برنامه ریزی جامع حفظ کرد و اذهان عمومی را به سمت تقویت رفتارهایی که منجر به تعالی اجتماعی و احیای هویت ملی و افزایش معرفت جوانان و نوجوانان نسبت به مفاخر ملی و چهره‌های ماندگار و درخشان این شهر می‌شود، هدایت کرد.
قطعا باید هر یک از دستگاه‌ها و سازمان‌ها سهمی در برگزاری روز شیراز داشته باشند؛ شیراز همواره میراث دار گرایش‌های علمی و فکری دراعصار مختلف بوده است، ظرفیت‌های علمی و فکری کم نظیری درشیراز وجود دارد که سهم قابل توجهی در تعالی فکر و فرهنگ و تمدن ایران زمین دارد و در روز شیراز باید این ظرفیت‌ها را با کمک اصحاب اندیشه و نخبگان بازشناسی کرد.
نکوداشت روز شیراز یک کار غیر دینی نیست، بلکه باعث بازگشت به خود است، خودی که هیچ ریشه‌ای جز عبودیت الهی ندارد و باعث تعلق خاطر بیشتر به هویت ملی و دینی می‌شود.
البته باید زمینه‌ای فراهم کرد که روز شیراز در سطح ملی بتواند این شهر و فرهنگ و تمدن غنی آن را بیش از پیش به هموطنان معرفی کند و در پرتو این آشنایی تعامل میان اقوام ایرانی ارتقا یابد.
رویداد محوری در بزرگداشت روز و هفته‌ی شیراز که در نگاه شهردار این کلانشهر مد نظر قرار گرفته است، می‌تواند بخشی از دلمشغولی‌ها نسبت به این فرصت را پاسخگو باشد.
توجه شهردار و اعضای شورای شهر شیراز به تسری رویدادهایی با محوریت شیراز در تمام ایام سال، می‌تواند رویکردهای کنونی را دچار دگرگونی کرده و به‌جای تراکم تمام برنامه‌ها و فعالیت‌ها در یک روز یا یک هفته‌ی خاص، برنامه‌هایی مدون بدون توجه به ظرف زمانی و مکانی، تدوین و به‌دنبال اجرای آن از تمام ظرفیت‌ها استفاده کرد.
قطعا پاسداشت روز شیراز در سایه توجه به فرصتی که این روز نهادینه شده در تقویم ایران اسلامی فراهم کرده، محقق خواهد شد و نه محدود کردن آن به زمان و مکان و بخش و مجموعه‌ای خاص ...
به گزارش ایسنا، شیراز تنها شهری در ایران است که 4 روز ثبت شده در تقویم دارد؛ 20 مهر روز حافظ، اول اردیبهشت روز سعدی، ششم ذیقعده (روز میانی دهه‌ی کرامت) روز حضرت شاهچراغ(ع) و 15 اردیبهشت ماه روز شیراز.
این موضوع نشان از اهمیت و جایگاه شهری دارد که نمادی از تمام تاریخ و فرهنگ ایران‌زمین به شمار می‌رود و ضرورت توجه بیشتر و بهره‌برداری مناسب‌تر با هدف معرفی بهتر شیراز به جهانیان را به مسئولان خصوصا نهادهای فرهنگی یادآور می‌شود.
انتهای پیام
اخبار مرتبط هم گروه - (فارس)
